Het duurt zo lang!

Precies of alles duurt zo lang, en dan heb ik het niet alleen over het virus! Het is al een tijdje lente en toch is het alsof ik er nog steeds op wacht. De tulpen komen trager piepen. Ik blijf maar grijpen naar warme truien. De zaailingen in mijn omgebouwde serre komen zo tergend traag of zelfs nog helemaal niet uit. (ja je leest het goed, mijn keramiekatelier ;)).

Terwijl tijdens de eerste lock down de lente op zomer leek.

Of ben ik nu gewoon ongeduldig? Is dat precies wat lente is? Traag ontvouwen en ook nog even de kwaliteiten van de winter niet volledig los laten. Ja, wellicht.

De link leggen tussen de natuur en mijn denken, ik doe het wel vaker. Mijn denken nu is behoorlijk ongeduldig en zegt: “ik wil bloemen en warmte. Ik wil Terre-Pure to the next level brengen! En ik wil het NU.

Ik kijk naar de lente, naar de narcissen en de tulpen, naar het gras dat groener wordt. De aanzet is er maar ze lijkt de winter nog wat te koesteren. Alles ademt traagheid en de kwaliteit ervan tot mij! En tegelijker tijd fluistert de lente me toe: weldra barst ik los, net zoals Terre-Pure!

(De keramiek op de foto is het resultaat uit het aanbod van de online workshops via een DIY pakket!)